Zijn we weer,

Sinds vorige week zijn we weer terug in Guatemala. We hebben een heerlijkeweek in Belize -waar rastamannen,roots Reggae en rum het straatbeeld bepalen- gehad.OpCaye caulker levende locals en reizigers (nog) op goede voet samen. Er hangt een heerlijke sfeer, en je waant je somseen klein beetje in Afrika.Per zeilbootzijn we naar het op één na grootste koraalrif ter wereld gevaren.En hoe surrealistisch (en fantastisch!) het was omtussen dehaaien, de vele vissen en derest van de onderzeewereld te snorkelen, kan ik met geen pen beschrijven;zon opje kop,de wind in je haren, snoeiharde reggaemuziek, envolgens Beliziaans gebruik werd deze dag afgesloten met (veel) rumpunch.Na Caye Caulker gedag te hebben gezegd, zijn we in Belize- city op de bus gestapt naar Punta Gorda. En hoewel de afstand maar 250 km was, deed deze oude Amerikaanse schoolbus er ruim7 uur over.Je kunt overal waar je maar wilt op-of uitstappen. Maar, no hurry man! Gratis Bob Marley muziek in de bus, en locals die vanuit de grond van hun hart met de muziekmeezingen. Vanuit Punta Gorda -eenvissersdorpje helemaal in het zuiden vanBelize- konden we via de Golf van Honduras- de grens met Guatemala oversteken. Ja,de grens oversteken is nooit onzefavoriete bezigheid.Even voor de beeldvorming. De eerste grensovergang van Mexico naar Guatemala: De grenspost is een afgelegen ´huis´ waar we via een onverharde weg komen. Buiten ligt er iemand in een hangmat, erloopt een hond spartelend rond, het zou het huis van je Guatemalteekse oma kunnen zijn. De twee beambten maken gezellig een praatje, en het lijktallemaal redelijksoepel te verlopen.Afgezien van de 6 dollar die ze in rekening brengen, en dat zeaf en toevergeten om de noodzakelijke stempels te zetten.En dan Guatemala weer uit. We hebben bij eenlocal geinformeerd en die heeft ons verzekerd dat we niets hoeven te betalen. Maar de douanebeamte zegt met eenstalen gezicht dat we 20 quetzalesmoeten neerleggen. Als we aangeven dat we anders gehoord hebben,is hij zichtbaar geirriteerd.We krijgen onze paspoort terug en betalen niet. Wewaarschuwen de anderen in de rij,maarondanks dat krijgen die hetzelfde verhaalte horen.Gelukkig komen we zonder problemen Belize in. De grensovergang bij Punta Gorda: 2 (forse) douanemedewerksters hebben de grootste lol metelkaar alsof ze op een vrijdagavond in de kroegzitten. Er lopen allerlei mensen in en uit waarvan het onduidelijk is wie of wat ze zijn. De dame die het geld int doet geenzins moeite om te verbergen dat ze een computerspelletje aan het spelen is (met geluid hard aan!). De mannen die de stempels moeten zetten, zijn tergend traag en als ze maar iets merken van je irritatie gaan ze in een versnelling lager zitten. Als we met de boot aankomen in Guatemala (Livingston)en we vervolgens naar de grenspost lopen,staan we binnen 2minuten weer buiten met een keurige stempel, enmogen we´gratis´ het land in. Via een tocht over de Rio Dulce, en een bustocht via Guatemala- city zijn we inmiddels in Antigua beland.

Antigua: De verwachtingen waren hooggespannen en dat was zeker niet voorbarig.De ´cobblestone´ straatjes zijn brandschoon, de huisjes schattig felbeschilderd, het barst er van de prachtige koloniale gebouwen (of tot ruïnes vervallen prachtige koloniale gebouwen, aangezien Antigua regelmatig geteisterd wordt door aardverschuivingen). En dat alles onder een strakblauwe hemel met in iedere kijkrichting wel een vulkaan op de achtergrond. De mensen zijn er vriendelijk en de koffie heerlijk.
Na een aantal dagen kregen we toch wel de behoefte om weer eens iets actiefs te gaan doen (actiever dan van het ene cafeetje naar de andere ruïne te lopen en vandaar naar een volgend restaurant ;-)), daarom besloten we om gisteren de Volcán Pacaya te beklimmen. Inderdaad, die vulkaan die in mei nog tot uitbarsting is gekomen. Maar volkomen veilig nu werd ons verzekerd. Door de uitbarsting in mei is het niet meer mogelijk om helemaal op de top van de vulkaan te klimmen en is het door het wijdverspreide vulkaansteen ook een stukje lastiger om de klim te maken. Na een klim van 1,5 uur staan we op het hoogst mogelijke punt en voel je de hitte van de vulkaan tussen de rotsblokken door. Vanaf dit punt kijken we naar de zonsondergang voordat we in het schemerdonker weer naar beneden afdalen en uiteindelijk met behulp van onze zaklantaarns het beginpunt weer bereiken.
We gaan nog even genieten van Antigua voordat we verder reizen naar San Pedrola Laguna, aan het Lago de Atitlán.

Doeg, Anne enCamiel