Nicas en Ticos
02 dec. 2010
🇨🇷
vanuit Costa Rica
In Granada studeren we een weekje om ons (nog) beter verstaanbaar te maken in het Spaans. Onze school zit in een mooi pand waar we iedere dag in de binnentuin les hebben van Arlen en Jessica.
Verder ontmoeten we in Granada veel oude bekenden die we al eerder tijdens onze reis tegen zijn gekomen.
Na deze week vertrekken we naar Isla de Ometepe, een droomlocatie. Isla de Ometepe is een eiland gevormd door twee vulkanen en gelegen in het grootste meer van Midden-Amerika, lago de Nicaragua.
Bij het busstation blijkt onze Canadese 'buurman' uit Granada, Francois, ook die kant op te gaan. Een ferry, die in een vorig leven ongetwijfeld passagiers vervoerde tussen het Nederlandse
vasteland en één van de waddeneilanden (aan aanwijzingen in het Nederlands en de posters met typisch Nederlandse tafereeltjes te zien) brengt ons naar het kleine plaatsje San Jose del sur, op het
eiland. We relaxen bij het water en kijken naar de zonsondergang. De volgende dag reizen we verder naar de andere, minder toeristische en minder goed begaanbare, kant van het eiland. Uiteindelijk
komen we aan bij onze nieuwe slaapplek, Finca Magdalena in Balgüe. Het hostel, met bijbehorende koffieplantage en restaurant, wordt gerund door een coöperatie van zo'n 20 families uit Balgüe. Het
hostel is de oude boerderij met een prachtige, grote veranda met uitzicht op de kleurrijke tuin met vele vogels waar we ook regelmatig kolibri's spotten.
Samen met Francois, voor de derde keer op rij onze buurman en gids Levis beklimmen we een dag later vólcan Maderas, één van de twee vulkanen op het eiland. Deze vulkaan is al honderden jaren
inactief en rijkelijk begroeid. De krater is nu een laguna waarin je kunt zwemmen. Tijdens de klim van ruim 5 km gaan we zo'n 1200m de hoogte in. We zien (en horen vooral) de howler-monkeys en
verder lopen we door koffie- en cacaoplantages. Helaas begint het na een uurtje wandelen flink te regenen en blijft het ook de rest van de tocht niet droog. Het pad lijkt meer op een rivierbedding
met zo nu en dan veel stenen en dan weer veel glibberige modder. We zitten dan ook al snel onder de modder. Na een kleine 4 uur bereiken we het hoogste punt en daarna moeten we nog zo'n 20 minuten
afdalen om het kratermeer te bereiken. Helaas nog steeds regenachtig en nevelig waardoor we maar een klein stukje van het meer kunnen zien. Wonderlijk genoeg is het opeens bijna onbewolktals we op
de terugweg bij het uitzichtspunt komen: een prachtig uitzicht op de andere vulkaan, het meer en de baai. 5 minuten later begint het keihard te regenen en al snel zijn we drijfnat. 7,5 uur nadat we
vertrokken zijn komen we weer aan bij onze finca; kletsnat, doodmoe maar met een voldaan gevoel. Na een koude douche genieten we na met bier en pan francés.
De volgende ochtend geniet Camiel van het uitzicht vanaf de veranda en gaan Anne en Francois op zoek naar petroglieven (rotstekeningen), waar Isla de Ometepe mee bezaaid is. Deze petroglieven zijn
waarschijnlijk door de vroegere bewoners van Ometepe gemaakt, zo'n 1000 jaar geleden. De eerste is gemakkelijk teontdekken en na een wandeling van een uurtje vinden we ook nog vele anderen. Een
dagje later zijn we voldoende uitgerust van de beklimming en verlaten we Isla de Ometepe.
Onze nieuwe bestemming is San Juan del Sur, een kustplaats aan de 'Pacific'. We zijn hier gekomen om de Olive Ridley Sea Turtles te zien maar San Juan blijkt ook een erg leuke plaats. We vinden
eenknus appartement en nemen een verfrissende duik in de zee. Die avond nemen we een truck over een hobbelige weg naar het nabijgelegen natuurreservaat 'La Flor'. We hebben een goede dag uitgekozen
aangezien de schildpadden in groepen het strand op komen om hun eieren te leggen en het strand de afgelopen dagen afgeladen was met schildpadden, verder is het volle maan dus kunnen we ze redelijk
goed zien aangezien zaklantaarns (met uitzondering van een klein rood lichtje) verboden zijn. Eenmaal op het strand blijken er inderdaad een heleboel schildpadden bezig te zijn om hun nest te
maken. Deze vrouwtjes schildpadden komen, nadat ze enkele jaren in de zeeën rondgedobberd hebben, terug naar precies hetzelfde strand waar zij geboren zijn om nu zelf hun eieren te leggen. Het is
een indrukwekkend gezicht om de schildpadden met hun achterpoten, duidelijk gemaakt voor in de zee maar minder handig voor in het zand, een kuil te zien graven, een stuk of 100 eieren te zien
leggen, het nest zorgvuldig dicht te maken en weer uitgeput naarde zee te kruipen. Verder zien we de baby-schildpadjes, een maand of wat eerder gelegd en vandaag uit hun ei gekropen, voor het eerst
in hun leven detocht maken naar de zee.
En danCosta Rica. De grensovergang is een te groot, onoverzichtelijkgebied waar je werkelijk geen idee hebt vanwelke kant je op moet. Wegwijsbordjes zouden geen overbodige luxe zijn. Wevolgen onze
neus dan maar en bereikenuiteindelijk zonder veel onnodige stress de overkant. Omdat we van andere reizigers veel negatievegeluidenover Costa Rica gehoord hebben,gaan we zonder hoge verwachtingen
het land in.Webesluiten in ieder geval dat wede grote trekpleisterslinks laten liggen.
Vanuit Liberia, waar we een paar dagenbijven, zijn we naar het National park 'Rincon de la vieja' geweest. Een prachtig uitgestrekt natuurgebied waar we apen, bijzondere vogels enslangen(ook een
giftige blijkt later) spotten.'S middagsmaken we een pittige wandeling naar een waterval. Niemand in de buurt! We hebben er het rijk alleen en nemen eenfrisse duik.Afgelopen maandaghebben we een
tussenstop gemaakt in Nicoya, waarwe een nachtje verblijven.
Om Camiels verjaardag te vieren(iedereen bedankt nog voor defelicitaties!) gaan wedinsdag naar Samara. Van Anne krijg ik voor mijn verjaardag2 overnachtingen in een prachtighotel op
steenworpafstand van de zee. Woensdagochtend wordt erbij het ontbijt 'lang zal ze leven'(in het nederlands, jaja)op gezet,onze tafel is versierd met slingers, en ik krijg een taartje met een
kaarsje er op.Anne heeft dit achter mijn rug omgeregeld, en het hotel heeft er veel werk van gemaakt. ' S avonds eten we bij een goede italiaan in het dorp, en ook daar weten zedat ik jarig ben.
Het hotel heeft namelijk gebeld methet restaurant! We hadden niet gezegd waar we gingeneten, duswe waren verbaasd toen er een kaarsje en een begeleidendhappy birthday met het dessert mee kwam.
Donderdagochtend blijkt er geen bus naar San Josete gaan. We wachten geduldig op een andere bus die we kunnen nemen, en uiteindelijk kunnen we,tegen een vergoeding, met een aardige Costa Ricaan
meerijden.Weblijven nog een paar dagenin Costa Rica- wat we toch(ook) wel een erg leukland vinden- voordat we verder gaan naar Panama...
Reacties
Reacties
03 dec. 2010, 12:55
Yo Camel, 2 daagjes te laat, maar alsnog gefeliciteerd (heb zeker wel aan je gedacht de 1e, nl dat wij hier in de sneeuw zitten en jullie lekker warm, en da top je verjaardag). Ook wel 'ns leuk om zo heel anders je verjaardag te vieren lijkt mij. Groeten Xeen.
04 dec. 2010, 19:37
Aiaiai kats je verjaardag vergeten Camiel! Maar Anne was 't gelukkig niet vergeten :-) Voor de zekerheid neem ik zo nog een bokbiertje om op je verjaring te proosten. Het is hier f*ckin' koud dus geniet van la sol daarzo, en van elkaar. Groeten, Tamara
08 dec. 2010, 21:14
Jemig, wat is de wereld en het leven toch mooi!!! En wat zijn mensen toch lief en attent!!!
Dikke vette kus,
mij
08 dec. 2010, 23:32
Wat schrijven jullie je fantastische avonturen goed op, genieten ervan hier; in de sneeuw en koude.
Die schildpadden zijn toch beschermd?? maar de bevolking is gek op hun eieren??Een nichtje van Willem heeft daar wacht gelopen vorig jaar , was spannend, Mooi dat jullie zo genieten en grappig dat je steeds weer de zelfde mensen ergens tegen komt , zeer herkenbaar
groeten ook van Willem, Josée
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!