Onze laatste bestemming in Costa Rica is Puerto Jímemez, op het nog relatief onontdekte schiereiland dichtbij de grens met Panama. Het schiereiland, Península de Osa, is voor een groot deel een natuurpark. Dit merken we al in de bus er naar toe: de laatste 2 uur rijdt de bus over een weg vol gaten met aan beide kanten dicht begroeid regenwoud en we zien een krokodil, toucans en vele andere exotische vogels. Een wandelingetje in Puerto Jímemez is al een belevenis op zich want overal zie je pagegaaien, hagedissen en Morpho-vlinders.

We regelen een tocht naar het ´Parque Nacional de Corcovado´. Samen met onze gids Rony en de Spaanse Gema zitten we ruim 2 uur in een 4WD taxi om de 40 km naar het dorp in de buurt van het park af te leggen, de weg is niet heel erg goed....Vervolgens lopen we 3 km over het strand en waden we door verschillende rivieren om bij het park te komen. Het regenwoud ligt aan de zee, tegen het strand aan, wat mooie plaatjes oplevert. We zien de 4 verschillende apensoorten die in Costa Rica voorkomen en natuurlijk talloze coaties. Verder nog veel insekten, vogels en kleine zoogdieren maar helaas geen tapirs, sloths of miereneters.
We nemen afscheid van Costa Rica en na de douane-beambte te hebben overtuigd dat we niet van plan zijn om voorgoed in Panama te blijven ondanks het feit dat we geen vertrekticket vanuit Panama hebben, doen we onze eerste indrukken van Panama op: Grote goede wegen, veel grote auto´s en enorme supermarkten die 24 uur per dag open zijn.

We nemen onze intrek in David, de op één na grootste stad van Panama, en voelen ons al snel thuis in het paarse hostel van Andrea. Na 2 dagen genoten te hebben van de luxe van echte supermarkten nemen we de bus naar de Carribische kust. In een uurtje brengt een watertaxi ons naar Isla Bastimentos, één van de eilanden van Bocas del Toro. Bocas del Toro is een archipel bestaande uit een aantal eilanden die voor een groot deel met regenwoud begroeid zijn. Op Isla Bastimentos genieten we van de Carribische vibe, ook brengen we nog een dag door op het grootste eiland, Isla Colon, voordat we verder reizen naar Boquete.

Boquete (1060m) ligt in een mooi stukje Panama.Een berglandschap vormt het decor van dit vriendelijke dorpje. Er hangt een ontspannen sfeertje, het kilmaat is aangenaam enhet vredige geluid vande rivier klinktals prettige achtergrondmuziek in de oren.Hier wil je toch oud worden?En inderdaad, dat dachten een hoop (oude) amerikaanse knarren ook. Zij (en hun grote huizen) bepalen danookvooreen deelhet straatbeeld. Maar dat doet gelukkig niets af aan de identiteit van Boquete. Wijherbergen ons inhet hostel van een-in eerste instantie ietwat stugge- Kroatische-Panamees.Hij deelt zijn huis, samen met 2 komische honden en een lawaai papegaai, met zijn gasten.We blijven 5 nachten en verkennen te voet de(WAUW! wat een) omgeving. De 2e dag maken we eenééndaagse wandelingtochtnaar´Il Pianista´. In het beginmoeten we via een smalle plankde rivier oversteken. Ik (C)probeer balans te houdenaan deijzeren draad die boven de loopplank is gespannen, maar daar is ie blijkbaar niet voorbedoeld. Ik donder achterover de stromende rivier in. Gelukkig wordt ik alleen nat (en kwaad) en lukt het uiteindelijk omweer aan land te komen. En, we kunnen weer verder...

Morgen gaan we naar Panama-city.Enals het allemaal lukt, zitten we vlak voor de kerst op de(zeil) boot naar Colombia!Blijf dus kijken, wordt vervolgd...

Anne en Camiel