Vanuit Popayan (Colombia) hebben we nog een ´uitstapje´ gemaakt naar San Augustin. Dit was ruim 5 uur afzien in een te klein busje over een ongeasfalteerde, bovengemiddeld hobbeligeweg. En, wat is er te zien in San Augustin? Een rijkdom aan beelden en ruines uit de pre-inca beschavingtenmidden van een prachtig berglandschap. 2 dagen later nemen we de bus weer terug naar Popayan. We doen er langer over dan de heenweg, want het kleine busje kan de ruige wegnauwelijks aan. Ik (C) zit naast de chauffeur die mij op een gegeven moment vriendelijk doch dringend vraagt om mijn plaats te verlaten als errook uitde motor komt. Met water van een nabijgelegen beekje wordt het euvel(tijdelijk) verholpen.Ze hebbenblijkbaar vaker met dit beiltje gehakt, alleen vraag ik me af(a-techneutischdat ik ben) waarom ze de motor niet even afzetten tijdens deze reparatiesessie.

De dag daarna gaan we naar ons laatste bestemming in Colombia. We worden onderweg getrakteerd op een prachtig uitzicht over hetAndesgebergte.Hier blijkt maar weer: het gaat niet om de bestemming maar om de reis, of zoiets.Desondanks zijn we toch wel blij als we 6 uur later aankomen in Pasto. En afgezien dat de buschauffeur tijdens het tanken(en ook nuwordt de motor niet afgezet)rustig een sigaretje staat te roken, en nochalantde nog brandende sigaretop het tankstationwegschiet zonder te kijken waardie terechtkomt, was het eenprettig busritje.We vermaken onseen paar dagen prima in Pasto, en gaandan op naarland numero 10! Ecuador.Onderweg kijken we onze ogen weer uit, tjezus wat is het mooi hier, en voor we het weten staan we in Ecuador. 3uur later zijn we in Otavalo, bekend omzijn grote -voor ieder wat wils-markt. Wijlaten dezemarkt links leggen, enverkennen de omgeving.

Na een tussenstop in Quito, zijn we afgelopen zaterdag naar Cuenca gevlogen. Eenmooie stad, met veel koloniale gebouwen,goed sfeertje, gelegen in het zuiden van Ecuador. Anne werkt hiergedurende 2 weken in de ochtenduren als vrijwilliger in een (soort van) hospice. We dachten dat weeen appartementje geregeld hadden toen we hier aankwamen, maar er was aan de andere kant iets niet helemaal goed gegaan met dereservering.Geen plek dus.Maar eind goed al goed. De vrouw des huizes heeft haar best gedaan om iets anders voor ons te regelen (wat niet makkelijk was).Na deze 2 weken staat in ieder geval de Galapagos-eilanden nog op het programma, en dan gaat Nederland toch wel dichtbij komen...

Saludos, Anne en Camiel