Ik schrijf dit vanuit ons appartement in een regenachtig Sydney waar we vanochtend om 6.30u zijn aangekomen. En behalve het weer is het een omschakeling naar een andere wereld. Vanochtend hebben we onszelf en onze bagage in de trein gepropt en zijn we vervolgens op de Ferry richting Manly gestapt vanuit waar het nog een kwartiertje rijden was naar Dee Why (suburb van Sydney). Maar eerst nog even een ode aan Bali:

In Ubud moesten we vooral uitkijken dat we niet voor onze sodemieter werden gereden. Want als er al een stoep was dan zat deze vol hindernissen waardoor je vaak toch genoodzaakt was om op de weg te gaan lopen en met gevaar voor eigen leven de scooters en auto's moest ontwijken die met aardige vaart op soms een vingerafstand voorbij raasden. Niemand kijkt er hier trouwens van op als je midden op de weg loopt maar voor ons was het soms topsport om weer veilig over te komen. Ik blijf het trouwens intrigerend vinden hoe hier de chaos van verkeer uiteindelijk tot orde komt en iedereen en alles de volledige weg, stoep en berm gebruikt om op zijn bestemming te kunnen komen. Ubud is verder een vriendelijk plaatsje waar achter de drukte vaak onverwachts mooie tuinen, prachtige binnenplaatsen of tempels zich schuilhouden. En dan is er de Monkey Forrest waar de mens de aap ontmoet en vice versa. Maar op straat zie je ook regelmatig apen lopen die op flesjes water of etenswaren van voorbijgangers azen of winkels invliegen om vervolgens op hardhandige wijze te worden weggejaagd.
De omgeving van Ubud is prachtig en kenmerkt zich vooral door de vele groene rijstvelden en een aaneenschakeling van palmbomen. Rah (de neef van Ketut onze huisbaas) chauffeurt ons een dagje en brengt ons naar een oase van rijstvelden en laat ons een aantal tempels in de omgeving zien. Rah oogt als een traditionele hindoe en is een vriendelijke kerel met gevoel voor humor en blijkt tevens een natuurlijke entertainer te zijn voor (onze) kinderen. Hij gaat vervolgens verder als 'de vriendelijke taxi-chauffeur' en Raai de Kraai (aldus Jelle en Roos). Rah duikt soms ineens uit het niets op. Meestal is dit als we net een foto (van onszelf) aan het maken zijn en Rah nog net even in beeld springt. We vragen Rah of hij tijd heeft om ons naar onze volgende bestemming te brengen en zo zitten we een aantal dagen later opnieuw een aantal uur bij Rah in de auto die ons afzet in Lovina. Lovina is nog niet zo heel toeristisch en is een laid-back plaatsje aan de kust in het noorden van Bali. We hebben een huis met zwembad op loopafstand van het strand; wat wil een mens nog meer? En op een of andere manier kennen heel veel locals hier wel een aantal Nederlandse woorden. De mooiste vind ik als een verkoper zijn zelfgemaakte kettinkjes met 'goedkoper dan de HEMA' aanprijst. Op het strand ontmoeten we Adek die eigenaar is van de 'Bambi Eva 47' en 2 dagen later zitten we om 6 uur 's ochtends bij Adek op de boot om op zoek te gaan naar Dolfijnen. Na ruim een uur varen kijken we onze ogen uit als er ineens van alle kanten dolfijnen (soms vlak langs onze boot) zwemmen. De volgende dag gaan we opnieuw met Adek op pad en snorkelen we een paar uur in de Bali zee. Zondag zijn we weer richting het zuiden gegaan naar onze laatste bestemming in Bali, Canggu. Het hoogtepunt van Canggu is het weerzien met de enige echte Danny Moerlie uit Arnhem waar Jelle en ik (volgens afspraak) een heerlijke Satay Ayam mee eten. En Roos en Anne waren er natuurlijk ook gezellig bij.

Bali bedankt- suksma Bali. Je bent een juweeltje en we komen ongetwijfeld nog een keer terug.

Foto's volgen...