Na een hartelijk afscheid in Ella, waarbij de familie een sari voor Roos geregeld heeft en dochter Promodya een kerstkaart voor Jelle en Roos heeft gemaakt, brengt Fernando ons naar Tissamaharama. Onderweg merken we door het oplopen van de temperatuur dat we de bergen achter ons gelaten hebben.

We hebben een mooi huis met zwembad tot onze beschikking waar we goed gebruik van maken maar de belangrijkste reden dat we hier zijn is om Yala National Park te bezoeken.

Dus de volgende ochtend gaan we om 5:00 met Bindi en zijn jeep op pad. Yala is een groot park dat aan de zee ligt met graslanden maar ook relatief veel begroeiing. We zien veel vogels, waterbuffels, krokodillen, apen, varanen en vooral olifanten. Bij het water zien we twee keer een grote groep olifanten en Roos is blij als we ook baby olifanten zien. Bindi is een enthousiaste gids, die nog gedrevener is dan ons om dieren te spotten. Een dag eerder had hij een luipaard met jongen gezien en met zijn eigen tactiek slaagt hij erin die ook voor ons op te sporen. Erg bijzonder! Moe maar voldaan genieten we nog een middag van het zwembad.

Fernando had al aangeboden om ons naar Mirissa, onze volgende bestemming, te brengen. Met een paar tussenstops bij een tempel en een park en een lunch aan het strand van Tangalle komen we aan het einde van de middag aan in Mirissa. Ons huisje ligt op een paar honderd meter van het strand in een rustig straatje met aardige buren die maar al te graag een praatje komen maken. Het strand van Mirissa is er een met palmbomen en restaurantjes met hun tafeltjes op het strand, soms zelfs zo dicht bij de zee dat het natte voeten oplevert. S Avonds is het strand prachtig verlicht met kaarsen en lampjes.

Ook gaan we op zoek naar de Secret beach. We komen eerst bij de haven uit maar een aardige Srilankees op een fiets wijst ons het bordje en dan blijkt het eigenlijk verbazend goed aangegeven. Het is een flinke heuvel op en af om er te komen, maar het is de inspanning zeker waard.

Na een paar dagen relaxen gaat onze reis verder naar Dodanduwa. Een klein dorpje gelegen tussen Galle en de stranden van het bekendere Hikkaduwa. We logeren in een huisje op het terrein van Shrinith en zijn familie. Er is werderom een heerlijk zwembad voor de nodige verkoeling en de vrouw van Shrinith heeft een pre-school met speeltuin die Jelle en Roos privé tot hun beschikking hebben aangezien de Srilankese kinderen vakantie hebben.

We worden verwelkomt met thee en taart en Shrinith rijdt ons rond in zijn tuktuk om ons de omgeving te laten zien: de touwweverijen waar het dorp om bekend staat, het strand van Hikkaduwa met zijn grote schildpadden en grote resorts en de herinneringen aan de tsunami van kerst 2004 die de kustlijn net ten noorden van Hikkaduwa hard getroffen heeft.

We gaan met de bus naar Galle met zijn bekende Dutch fort. Bussen rijden hier af en aan dus we hoeven niet lang te wachten tot er een bus stopt. De grootste uitdaging is om op tijd en zonder kleerscheuren in de bus te stappen want zodra je een voet in de bus hebt gezet, geeft de chauffeur vol gas en rijdt de bus met open deuren weer verder. Anne en Roos zijn al in de bus maar Jelle en ik staan dan ook nog half op straat als de bus al weer verder rijdt. De concurrentie tussen de verschillende busmaatschappijen is hier moordend dus met onverantwoordelijke hoge snelheid en continue toeterend scheurt de bus tussen tuk tuks, auto’s en voetgangers door en haalt nog gerust in de bocht een andere bus in om maar als eerste op de plaats van bestemming te zijn. En dit alles vergezeld met harde Sri Lankese muziek. Een ervaring op zich maar we zijn toch blij als we in Galle aankomen. In Galle hebben de Nederlandse kolonisten een vesting gebouwd. De wijk en zijn muren zijn prachtig gerestaureerd. Zo is het oude ziekenhuis opgeknapt en zitten er nu winkels en restaurants en er is een Nederlandse kerk met veel Nederlandse grafstenen en gedenkborden. Een mooie plek dus om een tijdje rond te lopen.

Onze volgende bestemming is Colombo. Shrinith adviseert ons om met de trein te gaan want ‘in het weekend is er toch nooit druk.’ Op het station oogt het toch best druk. Dat was Shrinith, die ons een lift naar het station geeft, ook opgevallen. Hij vertelt dat het poya (volle maan) is en dat het lange kerstweekend ook vast voor extra drukte zorgt. Met veel proppen passen we met bagage nog net in de trein. Camiel en de koffer stranden net naast de deur. Gelukkig blijven die tijdens de reis open staan dus er is wel frisse lucht. Anne, Jelle en Roos komen tot het begin van de coupe. Een vriendelijk Srilankees gezin, dat met z’n vieren op drie zitplaatsen zit vraagt of Jelle en Roos erbij komen zitten en trakteert hen onderweg op koekjes en boterhammen. Verder zijn er genoeg mensen om een praatje mee te maken dus die 3 uur naar Colombo zijn uiteindelijk best goed te doen.

In Colombo slapen we in een appartement op de 32e verdieping, met uitzicht op de zee. Colombo is niet direct een hele aantrekkelijke stad: het is er heel druk, vooral op de marktjes in de wijk Pettah en er wordt enorm veel gebouwd. De wijk Fort is echter al erg mooi opgeknapt en hier lunchen we in het oude Dutch hospital, wederom een overblijfsel van de Nederlandse koloniale bouwdrift.

Vandaag zijn we weer bij Renuka in Negombo aangekomen. Hier hebben we ook onze eerste dagen in Sri Lanka doorgebracht en zijn weer hartelijk ontvangen met thee, fruit en taart. We brengen hier kerstavond door voordat we vannacht weer op het vliegtuig naar huis stappen vol mooie herinneringen van de afgelopen maanden.