Into the wild

Voor alle fans,

Na samen met Mexico 200 jaar onafhankelijkheid gevierd te hebben, zijn we uit Oaxaxa vertrokken. We hebben een tussenstop gemaakt in Tehuantepec - waar we vanwege de hitte onze tijd op de koele binnenplaats van een restaurant hebben besteed - en zijn vervolgens via Tuxla terechtgekomen in het op 2100 m (en dus een stuk koeler) gelegen San Cristobal de las Casas. Na uit ons eerste hostel te zijn verjaagd door mieren hebben we onze intrek genomen in een heuse hacienda met uitzicht over San Cristobal. Naast het verkennen van San Cristobal: uiteraard de Zocalo, el museo de medicina Maya, de2 hoger gelegen kerken, de vele culturele centra, hebben we een bezoek gebracht aan 2 Mayadorpen. Vervolgens zijn we verder gereisd naar Palenque, waar we de ruïnes van deze oude Mayastad hebben bewonderd. Dichtbij deze ruines sliepen we in een ' cabana' middenin de jungle. Vooral de laatste avond en nacht kwam de regen met bakken uit de hemel. Het zag er even naar uit dat we niet meer terugkonden naar onze slaapplek, maar gewapend met een poncho is dat gelukkig wel gelukt. Hierna hebben we onze tocht vervolgd naar Guatemala, voor het volgende Maya wonder: Tikal. Sinds gisteren verblijven we op ons eerste eiland van deze reis, Caye Caulker, voor de kust van Belize. Het weer en de sfeer zijn hier zoals je verwacht op een tropisch eiland met palmbomen.

Hieronder hebben we voor de liefhebber wat opvallende, bijzondere en/of leuke fragmenten geselecteerd.

Groet Anne en Camiel

Chamula

Chamula is een Maya-dorpje in de buurt van San Cristobal de las Casas. Hier zijn het Christendom en het traditionele Maya-geloof zeer sterk vermengd. Het meest indrukwekkende van dit dorp is de kerk, die er van buiten wat gewoontjes uitziet. Van binnen is het echter een compleet andere wereld: Duzenden kaarsjes branden op tafels en op de grond. De grond is bezaaid met takken van naaldachtige bomen(voor de goede 'vibe') en langs alle wanden van de kerk staan beelden van allerlei heiligen opgesteld. Daartussen doen traditionele gebedsgenezers hun werk door voor individuele inwoners hun rituelen uit te voeren. Deze rituelen bestaan allemaal min of meer uit het prevelen van gebeden in een lokale Maya-taal (maar op de cadans van de Latijnse gebeden), kaarsjes branden (aantal en kleur is afhankelijk van de leeftijd en de klacht van 'de patiënt'), cola offeren en tot slot de klacht/kwade geest weghalen door met een levende kip over het lichaam van 'de patiënt' te gaan. Om daar tussen de prevelende genezers te staan, in een door de kaarsen broeierige omgeving, was een erg bijzondere ervaring.

Correos

Het leek zo makkelijk. Een pakketje met een Lonely Planet, spaans leerboek, een tas en een CD naar Nederland opsturen. De 'Correos' zat immers dichtbij. We lopen naar binnen en de man achter de balie vertelt ons dat we het als één pakket kunnen versturen, en verwijst ons naar de 'Papeleria' voor een passend doosje (of zoiets...). Bij de Papeleria hebben ze echter geen doosjes. Alleen een enorme doos waar een printer in heeft gezeten. En speciaal papier om het als een pakket te verpakken. Maar dat willen we liever niet. En er komt verder weinig geluid uit het Papeleria meisje. Bij de volgende Papeleria het zelfde verhaal. Maar dan een stuk vriendelijker. Het meisje wil ons verwijzen naar de Papeleria waar we net vandaan komen. Nee, dank je. We laten het even rusten en trakteren onszelf op een kopje koffie. Als we naar het busstation lopen om bustickets naar Palenque te kopen, komen we langs 'Multipack'. Daar eens vragen. We vragen wat het kost maar omdat te bepalen wordt het eerst 'Multipack' verpakt, gewogen, het adres ingevoerd en dan blijkt het vervolgens 2 keer zo duur te zijn. We doen het dus maar niet. We mogen de enveloppe houden voor 10 pesos. We waren net al zo blij dat we bij een soort schoenenwinkel een doos op de kop getikt hadden. Maar goed. Nu hebben we een pakket in een doos. Dat moet toch goed zijn? Als we terug zijn bij de 'Correos' maakt men ons snel duidelijk dat er toch echt zo'n speciaal papiertje om heen moet. Terug naar de Papeleria. 'Graag papier zodat we dit naar Nederland kunnen verzenden' (en dan in het spaans). ' Hoeveel?'. De hoeveelheid waarmee we dit kunnen versturen. 'Algo mas?'. Tape graag. Terug bij de 'Correos'. Het pakket is nu net boven de 2 kilo, zodat het in een andere prijscategorie valt. We krijgen hulp van een aardige 'Correos' man die onze doos omtovert tot een kleinere doos. Het ziet er werkelijk prachtig uit. En dan nog een lap postzegels erop (meer dan 30 stuks!). Nog even naar de andere balie voor een 'bewijsje' en het is gebeurd. Op naar Nederland...

Tikal

We besluiten Tikal zonder gids, op eigen houtje te verkennen. Het is immers al licht (half 7 's ochtends) en we zijn gewapend met 2 reisgidsen en een plattegrond van de omgeving. Tikal ligt midden in het oerwoud en dat zullen we weten....

Ondanks de kaart en de gidsen lopen we een haf uur door de jungle zonder andere toeristen of een tempel te zien. Uiteindelijk blijken we een klein tempelcomplex gemist te hebben en komen we direct bij de Gran Plaza uit, het centrum van dit oude Maya-rijk. Omdat het zo vroeg is zien we er het eerste half uur, op een bewaker die een praatje met ons komt maken na, helemaal niemand. Hier staan we dan: in dit kloppende hart van deze oude beschaving, midden in de jungle, 's ochtends vroeg,helemaal alleen!

Verder is het uitzicht vanaf 'Tempel 5' zowel letterlijk als figuurlijk een hoogtepunt. Zie de foto's!

Back to school

Hola todos,

Allereerst hartelijk bedankt voorde leukereacties op ons vorige verhaal. We hebben de regen voor het grootste gedeelte achter ons gelaten. Vorige week waren er in Mexico hevige overstromingen. Gelukkig hebben wij alleen in Taxco regelmatig moeten rennen tussen de dikke druppels door. Straten werden spontaan omgetoverd in woeste watervallen. En toen onze keukentekenen van lekkage begon te vertonen, was de Mexicaanse oplossingom ons een andere kamer te geven zonder maar een blik te werpenopde ernst van de lekkage. No problemo!

Cuernavaca was onze volgende bestemming, in eerste instantie zouden we hier een nachtje blijven'op doorreis', maar het beviel zo goed dat we er maar een dag extra gebleven zijn. Cuernavaca is vooral leuk doorde toegankelijke bevolking en de vele straatmuzikanten. Wat onsbetreft is deze stadhet New Orleans van Mexico.Behalve deze 'positieve pluspunten' was het ook op eenandere maniernog lastig wegkomen uit deze stad. Eenbusticket naar Puebla was moeizaam te verkrijgen.Het meisje achter het loket op het busstation verkocht slechts wazige informatie.De tickets voor vandaag waren uitverkochtenhet was niet mogelijk om voor morgen alvast een ticket te kopen. De bus vetrok dan om 12.30 u. Of was het nutoch om 13.30? De volgende dag waren we volgoede moed om 11.00uur ophet busstation. De verkoper had moeite te begrijpen waarom we 'nu al' een kaartje voor 14.00 uur wilde kopen en vond dat het wellicht beter was dat we naar een ander busstationgingen (waar de bus om 12.00 uur zouvetrekken).En ja het is ons gelukt!

En dan Puebla. Puebla heeft een heerlijk Zocalo (plein) waar je je uren kunt vermaken. Met niks doen. Een boekje lezen. Mensen bekijken. Mensen bekijken die ons bekijken. Muggen van je afslaan.Vragen van schoolkinderen beantwoorden diehun engels willen oefenen. En die dan nog een keer terugkomen. En nog een keer terugkomen.En nog een keer...Deze stad verder is rijk aan prachtige koloniale gebouwen. Verder hebben we de stad nog vanuit eenbergtop in de buurt bekeken. In de bus daar naar toe heb ik mijnverkregen Mexicaanse zonnebril geruild met een muzikant. De 'gafas de sol' van Camiel lijkt bijna een mascotte van deze reis te worden.

Zondag aangekomen in Oaxaca (Ruben je moet de groeten van iedereen hier hebben). Het vinden van een hostel en een school om ons Spaans op te vijzelen was nogal een uitdaging aangezien een aantal hostels en scholen niet meer bleken te bestaan of in ieder geval niet te vinden waren op het adres waar wij ze dachten te vinden. Uiteindelijk hebben we een leuk hotel gevonden en hebben we vandaag onze eerste ochtend Spaanse les gehad. Gisteren mochten we direct 'aan de bak' toen we een taalschool binnen gingen om te informeren en er 1,5 uur later weer uitkwamen nadat weschriftelijk en mondelijk getest waren om ons niveau te bepalen. Best goed vond Oscar. Vandaag hebben we behalve oefeningen en conversatie in het spaans ook erg veel gelachen en onze docente wist ons veel over 'de Mexicanen' te vertellen. Een ding is in ieder geval zeker: Mexico heeft humor.

We blijven hier tot zaterdagen gaan dan waarschijnlijk naar...

TOT SNEL.

Anne en Camiel

Ciudad de Mexico en Taxco

Hola todo,

Ciudad de Mexcio; de stad van 20 miljoen (mensen).Donderdagvroeg inde morgen zijn wehier aangekomen.Veel verkeer, veel geluiden, veel mensen. De drukteconcentreert zich welop bepaalde plekken. Want rustige pleinen en parken zijn ook te vinden. Vooralals je met demetro gaat merk je hoeveel mensen de stad met elkaar moeten delen. Vrouwen en mannenworden in de metro gescheiden(met name in spits wordt hier op toegezien). De metro zit dan ook altijd stampensvol (als haring in een ton) en wat nou vol is vol.Je moet er snel bij zijn want de deuren vande metro sluiten snel.Bij ons eerste metroritje was ik dan ook te laat! Maar desondanks dringen de verkopers en muzikanten zich naar binnen. En soms word je zomaar getrakteerd op een live-optreden van een vette salsaband temidden van een metrostation. We hebben dan ook genoten van Mexico-stad. Afgelopen zaterdag zijn we op eigen gelegenheid naar Teotihuacan(Mexico´s grootste stad uit de oudheid) gegaan. En hoewel het wat moeite kost (een aantal keer met de metro overstappen, en een busrit van een uur) was de reisnet zo leuk als de bestemming. In de bus stouwt een man zich tussen de busstoelen enspeelt en zingt gepassioneerd een aantal nummers.Ja, dit is Mexico. Gisteren zijn we van Mexico-stad naar Taxco afgereisd. EenLuis bracht ons naar het busstation. Terwijl deSalsa muziek door zijn speakers schetteren, lachen we heel wat af met deze energieke en vrolijkeMexicaan.Als ik hembij het busstation een ferme handdruk wil geven, breekt mijn zonnebril in tweeen. Luis twijfel geen moment. Hij haast zich naar zijn auto, en ik krijg van hem een nieuwe zonnebril. Ik weiger in eerste instantie maar Luis staat erop dat ik hem aanneem.Ja, dit is Mexico.

Saludos, Camiel

Gisteren aangekomen in Taxco. We hadden van te voren een hostel uitgezocht: op het kaartje leek het onmogelijk om het hostel niet te kunnen vinden maar dat bleek in de praktijk toch niet helemaal zo te zijn omdat 1) de straatjes stijl omhoog liepen en wij een backpack met spullen voor 6 maanden bij ons hadden en 2) 'el mercado' geen duidelijke afgegrensde markt is, maar meer een wirwar van straatjes zonder duidelijk begin en eind waarin wij dus nogal verdwaald raakten...Uiteindelijk hebben we het hostel dan ook niet gevonden maar kwamen we na wat zoek-werk wel bij een ander erg leuk hostel waar we nu onze intrek hebben genomen.

Taxco is een stadje 160 km ten zuiden van Mexico-city en is het soort stadje waar ieder land ereen van heeft of er in ieder geval een van zou moeten hebben: kleine smalle straatjes met klinkers, mooie witte huisjes en enorm veel cafe's met allemaal een dakterras of balkon vol met palmboomachtige planten of planten met enorme bloemen. In Mexico is Taxco bekend om zijn vele zilver-winkels. Verder is het stadje extra schattig doordat meer dan de helft van alle auto's hier een volkswagen kever is (vooral ook dankzij de witte taxi-uitvoeringen). Ons doel hier is om rond te dwalen door de straatjes en steegjes en alle balkoncafeetjes uit te proberen. Daarna is het plan om onze reis voort te zetten via Cuernavaca en Puebla naar het zuiden, maar dat kan natuurlijk nog gewijzigd worden.

Hasta luego Anne

Inpakken en wegwezen

Al weer een week vrij, maar de tijd vliegt voorbij

Naast het voorbereiden van onze reisvooral veel bezig om ons huis verhuur-klaar te maken. Maar vanaf morgen is het zover: naast werkloos zijn we dan ook officieel huisloos. De komende 6 maanden hoeven we alleen maar op onze backpack te letten. We hebben er zin in!

Binnenkort waarschijnlijk ons volgende verslag vanuit onze eerste reisbestemming: Mexico-ciudad.

Hasta pronto!

Camiel en Anne

4 maanden en nog wat

Op 1 september vertrekken wij voor6 maanden naar Latijns- Amerika. Geen slecht vooruitzicht.Een ding is zeker. Het beginpunt zal Mexico-stad zijn, en als we uiteindelijk zo reismoe zijn dat we niet kunnen wachten om jullie te bestoken met 'waargebeurde verhalen' stappen we in Quito op het vliegtuig voor onze terugvlucht naar Nederland. Maar zo ver is het nog lang niet.

To be continued...

Anne Y Camiel